Karnı acıkmıştı. Bir sandviç aldı. Duvar kenarına oturup yemeye başladı. Gözü bir aralık ileride cilveleşen tavuklar ile horoza ilişti.
Horoz kovalıyor, tavuklar kaçıyordu. Gülümsedi:
—Vay çapkın horoz vay!
Diyerek sandviçini yemeye devam etti. Sandviçini bitirmek üzereydi ki horozun besili bir tavuğu yakalamak üzere olduğunu gördü. Aynı anda elindeki sandviçin kırıntılarını yere serpiverdi.
Bunu gören horoz, tam mutlu anı yaşayacakları sırada birden tavuğu bıraktı.. Ve ekmek kırıntılarına koştu, soluk soluğa yemeye başladı. Bu manzarayı gören adam ellerini açarak
—Ulu Tanrım... Sakın beni bu horoz kadar aç bırakma!
